Fabularyzowany koncert Anna&Anna

Znane i lubiane, a zarazem nowocześnie zaaranżowane i ciekawie zaśpiewane piosenki największych osobowości polskiej estrady, czyli Anny GERMAN i Anny JANTAR, tworzą niesamowity spektakl muzyczny "Anna i Anna". Warto podkreślić oryginalną formę sceniczną tego wydarzenia nazwaną przez realizatorów "koncertem fabularyzowanym", którego reżyserem jest słynny kompozytor i dyrygent - Jarosław BARÓW, który będzie towarzyszył artystkom wraz z 15 osobową orkiestrą. Chociaż od przedwczesnej śmierci Anny German i Anny Jantar minęło już kilkadziesiąt lat, to fenomen niezwykłej popularności tych artystek wciąż trwa. Płyty z kolekcjami ich ponadczasowych złotych przebojów są wciąż chętnie kupowane. W latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych były gwiazdami, a ich piosenki - melodyjne i wzruszające, refleksyjne i radosne, pełne zadumy nad ludzkim losem - stały się przysłowiowym lekiem na całe zło - na smutki, tęsknoty i zwątpienia. Na scenie udało się odtworzyć klimat lat siedemdziesiątych widoczny zarówno w tematycznej scenografii, jak i w strojach czy stylowych fryzurach bohaterek. W postać Anny German wcieliła się obdarzona zarówno aktorskim, jak i muzycznym talentem adeptka Madryckiej Akademii Muzycznej, aktorka Teatru Variete Muza - Aleksandra Seredyńska, dzięki pomysłowej stylizacji łudząco do wielkiej artystki podobna. Usłyszymy w jej wykonaniu szereg utworów, a wśród nich m.in. niezapomniane "Tańczące Eurydyki", "Bal u Posejdona", "Wróć do Sorrento", czy "Człowieczy los". Równie udaną kreację wokalno-aktorską stworzyła prezentująca piosenki Anny Jantar - Monika Szczot - finalistka The Voice of Poland, aktorka Teatru Variete Muza. Niesamowicie obdarzona wdziękiem i pięknym głosem, przypominającym barwą brzmienie głosu Anny Jantar, brawurowo przypomniała największe przeboje zmarłej tragicznie gwiazdy. Nie tylko te najbardziej popularne, takie jak wibrujące radością "Tyle słońca w całym mieście", Jambalaja czy "Staruszek świat", ale także piosenki pełne zadumy, nasycone nostalgicznym smutkiem przemijania jak: "Tylko mnie poproś do tańca", "Moje największe marzenie", "Jak w taki dzień deszczowy" czy "Nie wierz mi, nie ufaj mi". Ze scenicznych, ciekawie skomponowanych dialogów wyłoniły się bardziej i mniej znane fragmenty biografii polskich artystek. Poznamy nie tylko ich wspomnienia i historię artystycznych sukcesów, ale także marzenia i plany, które - niestety, nigdy nie zostały zrealizowane... Teraz pozostały zdjęcia, wspomnienia i piosenki, których wciąż nowe pokolenia słuchają z jednakową przyjemnością.